Terwijl buiten de storm Ciara de muren van de Botanique geselt met gure wind, hagelbuien en regen, weet de Schotse singer-songwriter Isobel Campbell, in een goed gevulde Rotonde de natuurkrachten te temmen tot een zacht fluisterend en hartverwarmend briesje. Het was een eeuwige negen jaar geleden dat ze nog voet zet op Belgisch grondgebied op haar “Hawk” tournee, samen met haar toenmalige partner in crime, the King of Darkness, Mark Lanegan, maar het lijkt wel of ze nooit is weg geweest. De podiumsfeer is er vandaag zelfs beter op geworden, want tijdens het toenmalig concert in AB met Lanegan, is het precies of de Koude Oorlog opnieuw is uitgebroken toen Isobel verneemt dat Lanegan verkiest op tournee te gaan met Soulsavers in plaats van met haar. Spons hierover, want ze toert vandaag met een schitterende, internationaal getinte band, met een gitarist uit Glasgow, een Deense drummer en Nina Violet uit Los Angeles, die daar bovenop een schitterend voorprogramma verzorgt, en haar bijtreedt als vocalist, violist, bassist en gitarist.

Het is lang echt muisstil rond de getalenteerde Isobel Campbell, tot er plots een nieuw solo album, “There is no Other”, aangekondigd wordt, dat ons weer maar eens aan de grond nagelt, net zoals al de vorige albums of muzikale projecten die op haar participatie kunnen rekenen. Isobel Campbell woont in Los Angeles vandaag en de warmte van de Golden State straalt regelmatig door op het nieuwe album. Al van bij haar debuut uit haar studententijd, bijna vijfentwintig jaar geleden, met Belle and Sebastian, draagt ze de sixties pop en folkmuziek nauw in het hart en ook vandaag nog weet ze iedereen te overtuigen met haar fluisterende stem en mijmerende cello tonen. Het is dan ook een blij weerzien voor velen en ook voor Isobel. Ze straalt op het podium en laveert voorzichtig tussen de vele instrumenten en statieven die het podium sieren. De show is instrumentaal tot in de puntjes verzorgd en de nummers zijn subtiel en gedetailleerd aangekleed. De topmuzikanten op het podium kwijten zich perfect van hun taak. Zo weerspiegelt een jachtige en metronomisch repetitieve gitaartokkel in “Ants” perfect het hectische stadsbeeld waar mensen en voertuigen onophoudelijk door elkaar krioelen als in een mierennest, resoneert een donderende drum perfect tegen de spookie geluiden die Nina uit haar gitaar puurt in “Vultures” en duelleert Isobel fel op cello tegen een psychedelisch jankende slide gitaar en viool in het zwaar op basdrum bonkende “Thursday Child” uit haar “Milkwhite Sheets” plaat, een folk album waaruit vanavond tevens het verliefde “Hori Horo” perfect teruggrijpt naar de pure, angelieke folk van bijvoorbeeld een Vashti Bunyan.

De periode waar Isobel Campbell op pad ging met Mark Lanegan ligt haar nochtans steeds nauw aan het hart en Lanegan’s donkere kerkerstem wordt kranig geïnterpreteerd door Nina Violet in een droef, vol heimwee op viool en cello golvend zeemansverhaal, “Seafaring Song” uit “Sunday at Devil Dirt”, aangeblazen door een fluisterende zeebries die door de stem van Isobel Campbell waait. Hoogtepunt uit een ver verleden is de heupwiegende country getinte versie van “Cool Water”, knap tweestemmig gezongen en opgevuld met twangende gitaarlicks van Nina. De toppers van de avond plukt Campbell echter uit haar nieuwe plaat met een sfeervol Oosters klinkend “The National Bird of India”, waar ze prachtig harmonisch opvult op akoestische gitaar en het in dezelfde stijl dromend “City of Angels”, een dankbare ode aan haar verhuis naar zonniger oorden. Ook één van haar muzikale helden, Tom Petty, krijgt een eresaluut in folk rockende Isobel Campbell stijl.

“There is no Other” roept de titel van Isobel Campbell’s nieuwe plaat en dat geldt ook voor haar. Dat ze nog lang niet uitgezongen is bewijst ze vanavond met sprekend gemak en haar populariteit is ondanks haar lange afwezigheid geen millimeter gedaald. De toeloop aan de op het podium ingerichte merchandise stand was dan ook meer een overrompeling en de op het podium zo schuchtere Isobel toont zich een praatgrage en vriendelijke gastdame die met veel plezier een babbel slaat en in kleermakerszit rustig de tijd neemt om gewillig te signeren. Van een geslaagde terugkeer gesproken.

Yvo Zels

Foto's © Yvo Zels